Biraz dışarı çıktım. Hava çogzel.

sessizlikten çıkmış bisiklet sesi gibi bir uyanış geldi dışarıdan. ki, dışarıdan bir şey gelmeyeli uzun bir süre olmuştu. uyanışı hak ettiği şekilde ağırladıktan sonra esas işime geri dönmek için harekete geçtim. uyanış biraz yorgun olduğunu ve dinlenmek maksadıyla şu kenarda birazcık uzanacağını söylemeseydi, sanırım bunun için herhangi bir hamlede bulunmazdım. uyanışın gözlerini hafifçe kapatmak için denemeler yaptığı sırada ben çoktan odadan ayrılmış, banyoda sümkürüyordum. kusmak da istedim fakat, insan geğirirken kusabilir mi, belki. gözlerimden yaş gelene kadar ağlamaya çalıştığımı belli etmemek için, balkona kaçtım. aşağıdan geçen kuşun kafasına tükürdüm. bu bir iyi niyet göstergesiydi. dostluk belirtisiydi. akşam yemeğinde ördek yemekten vazgeçtiğimiz, yerine büyük sayılabilecek bir bakliyat dolabı aldığımız bir başlangıçtı bu. uğruna nice canlının kurtulduğu, nice baharatların gereksiz yere harcandığı bu saçma durumu düzeltmiş bulunuyorduk. çünkü, ölmüş olan hiç bir şeyin üzerine baharat serpilmez bre eşşoğlusu. hiç düşünmeden son balgamımı da çıkarıp, balkondan hole geçtim. bir anda.